Obesitas is wereldwijd een grote gezondheidsuitdaging geworden en zal naar verwachting nog wijder verbreid raken.1 Het totale aantal mensen met overgewicht en obesitas is wereldwijd gestegen van 857 miljoen in 1980 tot 2,1 miljard in 2013.2 Patiënten met obesitas nemen bepaalde uitdagingen mee en hebben specifieke perioperatieve zorg nodig, omdat ze een hoger risico op complicaties hebben. Bovendien vermindert het positioneren van obese patiënten in rugligging de respiratoire compliance nog verder. Daarom moeten verschillende mogelijkheden voor beademing en positionering worden gebruikt om de pre-oxygenatie, inleiding en het herstel te verbeteren. Op basis van de huidige literatuur bespreken we hier hoe we het hogere risico op complicaties bij obese patiënten kunnen minimaliseren.

De standaard anesthesie inleiding omvat een korte periode van pre-oxygenatie gevolgd door anesthesiemedicatie, een test van manuele beademing en endotracheale intubatie of plaatsing van een supraglottisch masker. Deze standaardbenadering volstaat voor de meeste patiënten. Maar obesitas kan de perioperatieve oxygenatie en beademing van chirurgische patiënten bemoeilijken en is een vaak genoemde risicofactor voor maskerbeademing en/of tracheale intubatie⁴. Naast de technische uitdagingen maken de verminderde longvolumes (d.w.z. FRC), de toegenomen mismatch tussen ventilatie en perfusie en de comorbiditeit van de luchtwegen een hoog risico voor hypoxemische gebeurtenissen en andere luchtwegcomplicaties⁵. Daarom kunnen obese patiënten een aanpak nodig hebben die is afgestemd op hun fysiologie voor, tijdens en na de operatie.

Obese patiënten hebben niet alleen een aangepaste aanpak nodig tijdens pre-oxygenatie, inleiding en onderhoud van de algehele anesthesie, maar ook is aangetoond dat aangepaste ademhalingstechnieken in de onmiddellijke postoperatieve periode belangrijk zijn voor het voorkomen van postoperatieve longcomplicaties.