In een globale verschuiving naar CO2-neutrale hernieuwbare energiebronnen neemt de vraag naar duurzamer gewonnen waterstof toe. Windmolen- en zonne-energieparken kunnen deze 'groene' waterstof produceren, maar dit zorgt voor nieuwe grote veiligheidsrisico's op hun locaties vanwege de ontvlambaarheid en explosieve eigenschappen van H2. Vooral aan het begin van de productie staat waterstof onder zeer hoge druk en is waterstof sterk ontvlambaar. De vlam zelf is vrijwel onzichtbaar, wat betekent dat de installatie over uitstekende voorzorgsmaatregelen tegen waterstofexplosies moet beschikken.

De productie van waterstof in industriële hoeveelheden vereist efficiënte - en veilige - methoden en faciliteiten voor transport, distributie en opslag voordat het leveranciers en consumenten bereikt. Bestaande infrastructuur van gasnetwerken en pijpleidingen kan vaak gebruikt worden om waterstof naar de relevante markten te vervoeren, maar detectie, bewaking en onderhoud moeten speciaal worden afgestemd op het risico van lekkage. De meeste opslagfaciliteiten zoals tanks en de afsluiters zijn over het algemeen veilig, maar werkzaamheden op locatie door mensen en machines verhogen de veiligheidsrisico's.

Doelstellingen om emissies van fossiele brandstoffen en hun schadelijke invloed op het milieu te verminderen, hebben de vraag naar schonere energiebronnen - zoals waterstof via de productie van brandstofcellen - doen toenemen. Sommige toepassingen omvatten elektrische voertuigen die gebruik maken van brandstofcellen voor langeafstandstransporten over de weg, per spoor en over water. Tankstations, reparatiewerkplaatsen en garages hebben hun kernactiviteiten uitgebreid met waterstof om aan deze nieuwe consumentensector tegemoet te komen. Dit betekent dat ze aan nieuwe veiligheidseisen moeten voldoen en belangrijke noodzakelijke veiligheidservaring moeten opdoen.