Obserwowany na całym świecie zwrot w kierunku odnawialnych źródeł energii neutralnych pod względem emisji dwutlenku węgla powoduje wzrost zapotrzebowania na wodór pozyskiwany w bardziej zrównoważony sposób. Farmy wiatrowe i słoneczne umożliwiają produkcję takiego „zielonego” wodoru, ale stwarza to nowe poważne zagrożenia dla bezpieczeństwa na ich terenie ze względu na łatwopalność i właściwości wybuchowe H2. Szczególnie na początku procesu produkcyjnego wodór znajduje się pod wysokim ciśnieniem i jest wysoce łatwopalny. Sam płomień jest praktycznie niewidoczny, co oznacza, że w zakładach wymagane są skuteczne zabezpieczenia przeciwdziałające wybuchom wodoru.

Produkcja wodoru w ilościach przemysłowych wymaga skutecznych – i bezpiecznych – metod oraz rozwiązań w zakresie transportu, dystrybucji i magazynowania, zanim wodór dotrze do dostawców i konsumentów. W wielu przypadkach do transportu wodoru na odpowiednie rynki można wykorzystać istniejącą infrastrukturę sieci gazowych i rurociągów, należy jednak dostosować systemy wykrywania, monitorowania i konserwacji do ryzyka wycieków. Większość instalacji do magazynowania wodoru, jak zbiorniki i zawory, jest zasadniczo bezpieczna, ale działalność ludzi i maszyn na miejscu zwiększa zagrożenia dla bezpieczeństwa.

Dążenie do ograniczenia emisji z paliw kopalnych i ich szkodliwego wpływu na środowisko spowodowało wzrost zapotrzebowania na czystsze źródła energii, takie jak wodór wykorzystywany w ogniwach paliwowych. Niektóre zastosowania obejmują pojazdy elektryczne wyposażone w ogniwa paliwowe, wykorzystywane w długodystansowym transporcie drogowym, kolejowym i morskim. Aby zaspokoić potrzeby tego nowego sektora konsumpcyjnego, stacje paliw, warsztaty i punkty serwisowe rozszerzyły swoją podstawową działalność o sprzedaż wodoru. Oznacza to, że muszą one również dostosować się do nowych środków bezpieczeństwa i zdobyć odpowiednie, niezbędne doświadczenie w zakresie bezpieczeństwa.