Her yıl dünya çapında 230 milyondan fazla cerrahi prosedür gerçekleştirilmektedir¹. Bu hastaların çoğuna mekanik ventilasyonla birlikte genel anestezi uygulanır ve bu da onları potansiyel postoperatif pulmoner komplikasyon riskine maruz bırakır. Bu konuyla ilgili yapılan araştırmalardan elde edilen sonuçlar kesin olmamakla birlikte, son birkaç yılda elde edilen kanıtlar tüm sorulara yeterince cevap verilmemiş olmasına rağmen cerrahi hastalarda akciğer koruma stratejilerinin kullanılabileceğini göstermektedir.

Bu makale, intraoperatif akciğer koruyucu ventilasyon stratejileri hakkındaki güncel tartışmaları araştırmaktadır. İncelenen literatür, aşağıdaki ventilatör ayarları ve parametreleri hakkındaki tartışmaya odaklanmaktadır: tidal hacim (VT), pozitif ekspirasyon sonu basıncı (PEEP) kullanımı ve uygulanan oksijen fraksiyonunun (FiO₂) yanı sıra akciğer açma manevraları ve plato/itme basınçları. Birçok çalışmada, intraoperatif ventilasyon sırasında tidal hacim aralıklarının akciğerler üzerindeki etkileri tartışılmaktadır. Bu denemeler, azaltılmış VT'yi kapsayan akciğer koruyucu stratejilerin PPC'lerin insidansı üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğunu göstermektedir². Ancak bu, günümüzde ameliyathanede bir bakım standardı değildir. Öte yandan, PEEP’in kullanımı ve faydası halen tartışmalı görünmektedir. Şimdi optimal PEEP’in tanımlanması gerekiyor; tartışma şu anda orta ila düşük PEEP eğilimindedir³. Buna ek olarak, münferit hastalara göre PEEP ve akciğer açma manevralarının uyarlanması için titre edilmiş yaklaşımlar önerilmektedir. FiO₂ ile ilgili olarak, geçmişte solunan yüksek bir oksijen fraksiyonunun oksijenasyonu iyileştireceği ve postoperatif bulantı ve kusmayı (PONV) azaltacağı ve ayrıca cerrahi bölgedeki enfeksiyonları önleyeceği varsayılıyordu: Bugün bu algı değişmiş görünüyor¹.